We nemen: mijn dochter, een paard, een tent en ik: mijn meisje dolgelukkig en ik als een shetlandpony zo blij met haar volledige aanwezigheid en… de rust (we laten namelijk de jongens bij oma).
Mijn kinderen mogen ieder jaar alleen met mij een weekend kamperen. Hiervoor mogen zij zelf de camping uitkiezen. De jongens zijn veeleisend, maar mijn dochter heeft maar één criterium: paarden. Ikzelf probeer ze een beetje te mijden (die hoeven lijken altijd bewust mijn tenen op te zoeken) maar mijn dochter kamt, knuffelt en rijdt er op los. Dit weekend werd het camping Breehees in Goirle: een kleine Brabantse familiecamping mét manage.
Potje in de tent
Bijna alle plekken zijn voorzien van privé sanitair die je voor een klein bedrag huurt. Voor mij hoeft dat niet zo nodig. Ik neem, tot grote hilariteit van vrienden, standaard een plaspotje mee in mijn kleine tentje. Nachtelijk dwalend over de camping zoekend naar een toilet; daar begin ik niet aan. Ik loop in de ochtend liever een keer doelgericht op en neer om het potje te legen (en vervolgens laf tegen iedereen te zeggen: ’Tja, kinderen he?’).
Zwarte handen
Mijn dochter ben ik de hele dag kwijt. In de ochtend rent ze in pyama de tent uit. Ze haalt mee pony’s uit de wei, borstelt ze en zorgt voor schone stallen. Ze heeft les en doet mee aan de ponyspelen. Haar vingers zien zwart, maar haar gezicht straalt. En ik? Ik pendel wat op en neer tussen haar en de tent. Drink koffie alleen, ontbijt alleen en zit in de avond alleen aan het camping kampvuur met een glas wijn. Rosalie rent af en toe langs, grist een croissant mee en focust zich weer op het krabben van hoeven. En dat is helemaal prima. De momenten die we samen hebben, zijn we bewust samen: in slaap vallen en wakker worden naast elkaar in de tent, 1,5 uur wandelen met de wandelpony in het bos en de vijf minuten tijdens de bbq. En ik? Ik lees, klets en droom wat weg. Geniet van de rust. En zij? Heeft als paardenmeisje de tijd van haar leven.
De fik erin
In de avond steek ik de bbq aan en bak ik wat vis, gekocht bij de Albert Heijn op vijf minuten rijden. Smakelijke tip: op zaterdag staat in Goirle een visboer, waar je heerlijke kibbeling voor de lunch haalt. Het pyromaantje in me weer aangewakkerd, begeef ik me daarna met lucifers naar de campingstookplaats voor een kampvuur. Dit is een gezellige plek, voorzien van een lampjessnoer boven het kampvuur. Je knoopt er makkelijk gesprekken met andere volwassenen aan en ziet de kids genieten van de marshmallows. Deze verkopen ze, net als een fles wijn, broodjes en koffie to go, in het restaurant. Hier eet je overigens ook prima gerechten voor een betaalbare prijs. In de zomer hebben ze ook een maisdoolhof. Misschien gaan we dan een keer terug. Om samen te verdwalen.
