Op het laatste moment ging mijn geplande survivalweekend op de Veluwe niet door. Paniek. Wat nu? Eifel, Parijs, Ardennen: té-veel keus. Een kennis attendeerde me op Vlieland. Halleluja: wandelen en buitengewoon eten op het schilderachtige eiland Vlieland klonk mij als muziek in de oren. En precies daar, waar de golven het ritme van de dag bepalen en de zilte zeelucht mijn longen vult, begint mijn onvergetelijke solo reis naar Vlieland.
Backpack gevuld
Met mijn backpack tot de nok gevuld met kampeer- en zwemspullen (het werd dit weekend 27 graden) stap ik op vrijdag om 10 uur in mijn auto. Snoepgroenten, koffie en een fles water in de aanslag en zonnebril op mijn neus. Zwoele zomerhits vullen via Spotify de auto en maken, samen met een verwarmende septemberzon, de sfeer compleet. Google Maps geeft aan: twee uur en drie kwartier rijden. Ik moet toegeven: ’t is een eindje. Toch vind ik autorijden alleen (zeker in contrast met de ritjes met mijn drie kids erbij) geen straf.
Online reserveren boot Vlieland en parkeren Harlingen
In totaal, inclusief een plas- en koffiepauze, arriveer ik om 13 uur op de (vooraf online gereserveerde parkeerplaats) in Harlingen. Let op: in mijn geval was de brug van de Lorentz sluizen omhoog, dus hou rekening met wat extra reistijd. Better be safe then sorry.
De veerboot naar Vlieland, die ik ook online reserveerde, vertrekt om 14.05. Met een pendelbus word ik op de parkeerplaats opgehaald en in een paar minuten bij de terminal afgezet. Wat een (georganiseerde) drukte. Het is een kwestie van in de rij gaan staan, je barcode van je ticket bij de hand nemen en eventjes geduld hebben. Ja, ook met een zware backpack op je rug! Gelukkig maar even, want erg handig: net voor het betreden van de veerboot staan bagagekarren. Ook een aantal van camping Stortemelk waar ik dit weekend verblijf. Mijn bagage wordt tot op het campingterrein geleverd. Wat een service!
Wind in de haren
De 1,5 uur durende boottocht naar Vlieland is een feestje. Zon op mijn snoet, wind in de haren. Biertje en boekje erbij en af en toe aan de reling staan. Nee, niet om te kotsen of een Kate Winslet achtige pose aan te nemen, maar om naar de oneindige zee te staren en te zien hoe de golven breken. Misschien ligt het aan dat biertje in de zon, maar ik word er helemaal zen van. Na 1,5 uur arriveren we, onder luid getoeter (waarbij de hond van mijn overbuurvrouw van schrik uit haar armen springt), in de haven van Vlieland.
Tijdens het online reserveren van de boottocht boekte ik ook een busticket bij. Dit bleek totaal onnodig, aangezien het 15 minuten wandelen naar de camping is. Nog een leuke wandeling ook. Haast nieuwsgierig huppelend loop ik via het kleine centrum van het (enige) dorp op het eiland: Vlieland-Oost, door de natuur naar de camping.
Camping Stortemelk: speelse familiecamping op Vlieland
Als ik aankom op deze grote camping tegen de duinen aan, valt het me direct op dat de camping wordt gedomineerd door beige De Waard tenten. Veel van deze tenten staan hier het hele seizoen. Ik moet even wennen aan de grootte van de camping, merk ik. Normaal bezoek ik liever kleinere campings, maar nu was de centrale ligging voor mij doorslaggevend. Na het opzetten van mijn tentje en het drinken van een koel blikje cola op mijn stoeltje komt er weer rust over me heen. Terwijl ik rondkijk concludeer ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt. De camping ligt direct aan zee, op wandelafstand van het centrum en ik voel me veilig. De avondzon tekent een veelbelovende gloed af in de lucht.
Nu ik eindelijk rustig zit, merk ik pas hoeveel honger ik heb. Ik wil eten én naar de zee. Dus besluit ik om via de Spar op de camping naar het strand te lopen. Ik vul mijn rugtas met een biertje, stokbrood en wat lekkere hapjes. Vanuit de camping neem ik het steile duinpad naar het strand. Eenmaal boven aangekomen kijk ik prachtig weids uit over de Noordzee. Wat een rust op het strand!
Ik zoek een plekje aan de waterlijn. Rechts van me ligt een stel naakt te zonnen (kan allemaal op Vlieland), rechts een groepje vrouwen. Het is 19 uur, golden hour. De lucht kleurt pastel, terwijl de warmte afneemt. Net als het stemgeluid van de mensen om me heen. Met een meeuw op de loer eet ik van mijn snacks en drink ik een Fortuna Vlieland blondbiertje. Bij deze lokale brouwer boek je ook rondleidingen.
Strandtenten Vlieland
Ik wil de zonsondergang zien dus loop op blote voeten door de branding richting het Westen, tot aan Strandtent ’t Badhuys. Hippe inrichting en een smaakvolle kaart. Net op tijd strijk ik daar neer en geniet ik van de zonsondergang. Ik vergeet even hoe snel het in september donker wordt. Met als gevolg dat ik, over het door de maand verlichte strand, 30 minuten terugloop. Ik kom geen mens tegen!
Het fijne aan Vlieland vind ik dat het overzichtelijk is. Zo ook de keuze in strandtenten. Op het meest Oostelijke puntje van het eiland vind je Strandpaviljoen Oost. Verwacht veel vis en in het weekend een verrassingsmenu met vis, schaal- en of schelpdieren. Paviljoen Gestrand ligt bij de haven. Je wordt niet alleen blij van het interieur, maar ook van de kaart. Dan is er nog de Dining, wat eerder een havenpaviljoen is, maar niet minder leuk als ik een paar andere reizigers mag geloven. Ik zou voor de avond wel reserveren, want de plekjes zijn overal gewild.
Eten op Vlieland
Naast de strandtenten barst het in het Centrum van Oost-Vlieland van de leuke restaurants. Ook vind je er leuke koffietentjes en bars. Onderzoek vooral via internet je voorkeur, want anders wordt het lastig kiezen kan ik je vertellen. Wil je het laagdrempelig en toch smaakvol hebben, kies dan voor een lekkerbekje bij viskar de Vlielandse Zeebaars of voor een loempia bij Anna’s Streetfood. Beide ontdekte ik tijdens een van mijn wandelingen en ik deed er – naast heerlijke vette vingers - meteen nieuwe energie op. Daarnaast at ik op zaterdagavond op de camping, bij restaurant Bolder. Betaalbaar en gezellig, dus probeer dat ook zeker uit.
Wandelen op Vlieland
Oké, na al dat calorierijk geneuzel moet er ook wat bewogen en natuur ontdekt worden. Zoals jullie me kennen doe ik dat uiteraard wandelend. Op Hello Vlieland vind je tien wandelingen. Allemaal heel gevarieerd. Je wandelt door het bos, de duinen, de polders of over het strand. Zo eigenwijs als ik ben combineer ik wat met elkaar en maak ik mijn eigen routes via Routiq. Wat je in ieder geval moet aantikken is de Vuurtoren en het Bunkermuseum. Ik wil ook graag de Vliehors ontdekken, alleen is deze zandvlakte erg ver van de camping. Gezien mijn beperkte tijd concentreer ik me op de natuur in het Oosten van het eiland. Wil je naar De Vliehors dan kan dat ook met De Vliehors Expres.
Vergeet vooral niet om vroeg op te staan voor de prachtige zonsopgang en om in de avond op het strand te zien hoe de zon weer onder gaat.
Na iedere dag behoorlijk wat stappen te hebben gezet pak ik zondag om 13 uur mijn tentje in. Deze zet ik aan het laantje, voorzien van een label. Dit label haal ik uit een kastje naast de ingang van de receptie. Door deze aan mijn bagage vast te maken, geniet ik van dezelfde luxe als op de heenreis. Mijn bagage wordt op de camping opgepikt en in Harlingen hijs ik mijn backpack pas weer op mijn rug.
Bij aankomst in de haven van Harlingen loop ik naar de pendelbus en mijmer ik over de vele kwallen, de zeehondjes en de heerlijke zon op de bootreis terug. Helemaal tevreden en blij stap ik zondag rond 18.30 uur in mijn auto. Drie uur naar huis kachelen. Drie rustige uren waarin ik Vlieland nog eens de revue kan laten passeren.
Mijn conclusie: hou je van oneindige stranden, natuur, zonsondergangen en van rust gemixt met enig vertier om de hoek, dan is Vlieland ook jouw ideale reisbestemming.
