‘Freedom is just another word for nothing else to loose’: magische woorden van rockend nachtegaaltje Janis Joplin. Een song die absoluut een plekje op je roadtrip playlist verdient. Om heel hard mee te blèren en om soms na te denken over de vraag: ‘Wat is vrijheid precies?’ Ik heb heel veel te verliezen en toch kan ik vrijheid ervaren. Dat zit niet altijd in het reizen, maar meer in kleine verworven vrijheden, zoals om zes uur in de ochtend hardlopen met de babyfoon app aan.
Kriebels
Vaak vragen mensen mij of mijn zucht naar avontuur en reizen een verlangen naar vrijheid is of juist een vlucht? Avontuur heeft te maken met buiten de gebaande paden treden, grenzen opzoeken en de sleur van alledag doorbreken. Misschien om op die manier de alledaagse handelingen meer betekenis te geven. Een ontbijt is op een andere locatie ineens noemenswaardig. Het zet aan tot het overdenken van normale, basale activiteiten thuis en hoe je die eventueel anders wil inrichten.
Tijdens mijn huwelijk en ook in de daaropvolgende relatie begon ‘t te kriebelen. Ik voelde een sterke drang naar vrijheid, maar vroeg me ook af: ‘Wat is vrijheid voor mij?’ Ik praatte hierover met een coach. Ook las ik veel en ging ik in die tijd nog meer dan anders de natuur in. Ik heb nog steeds het antwoord niet glashelder. Misschien gaat dat ook nooit gebeuren. Wie weet is vrijheid wel accepteren dat je geen woorden hoeft te geven aan vrijheid, omdat het een gevoel is.
Keuzes op basis van gevoel
Als ik het dan toch moet verwoorden is vrijheid voor mij dat ik zelf mijn keuzes mag maken, gebaseerd op mijn gevoel. Dat ik mijn hart heb gevolgd in plaats van luisteren naar anderen en de demonen in mijn hoofd. Ik word blij van mijn eerste bakje koffie in de tuin als de hele wereld nog slaapt (terwijl de gezondheidsgoeres me toeroepen dat koffie, zeker op een lege maag, niet goed is). Van hardlopen om zes uur in de ochtend met de babyfoon app aan (ik hoor mensen al denken: ‘Terwijl de kids thuis in bed liggen?’). Of van een glas wijn en stukje Franse kaas op woensdagavond (alcohol doordeweeks; foei Ine).
Vrijheid staat voor mij niet synoniem aan geluk. Het staat voor mij om binnen de kaders van het ouderschap te doen wat je gevoel zegt. Ik functioneer het beste als ik zonder controle van anderen leef, ook als dat betekent dat ik van de standaarden moet afwijken. Voor veel vrouwen is het moeilijk om vrijheid te ervaren, terwijl er zoveel verplichtingen zijn. Toch heb ik ondervonden dat je ook met plichten zoals kids, een hypotheek en bomvolle planningen, een stukje vrijheid voor jezelf kunt inbouwen.
1000 angsten overwinnen
Ik ben er achter gekomen dat je, om vrijheid te ervaren, eerst 1000 angsten moet overwinnen. Het meeste belangrijke voor mij is om mezelf vragen te stellen en antwoorden te durven geven. De meest gevreesde vraag aan mezelf een paar jaar geleden was: ‘Wil ik in dit huwelijk blijven?’ Ik wilde het antwoord niet weten. Toch gaf uiteindelijk het stellige ‘nee’ mij ook rust. Mijn gevoel wist dit al lange tijd (te merken aan de vele lichamelijk klachten), maar mijn hoofd heeft altijd tijd nodig om hieraan te wennen. Wat overigens nog steeds zo is.
Een ander voorbeeld: ik vind het eng om zonder mijn kids te vliegen. Ik stel mezelf de vraag waar die angst vandaan komt en of het gegrond is? Wat kan ik voor mezelf doen om die angst weg te nemen? Erover praten met mezelf helpt (sick I know). Dat vragen stellen is mijn eerste stap. Dat ik dan vervolgens toch de keuze maak mijn angst in de ogen te kijken en het te doen; ook dat geeft mij een enorm gevoel van vrijheid.
Een veilige thuisbasis
Dan de vraag of mijn vele gereis niet gewoon een vlucht is? Vroeger vond ik dat een klotevraag. Ik dacht dat mensen me een rotgevoel wilden aanpraten. Inmiddels weet ik dat het een combi van onbegrip en goede bedoeling is. Ik ben veel van huis weg en dat was vroeger al zo. Ik speelde in de natuur, bouwde de vetste hutten, zocht dagen naar die driemeter lange snoek in het moeras (die ik uiteraard nooit heb gevonden). Ik hing op straat en logeerde bij vriendinnen waar we nachts het raam uit konden klimmen. Kortom, ik was altijd op zoek naar kleine thrills.
Thuis stond en staat voor mij synoniem aan veiligheid. Ik denk dat ik juist altijd op zoek kon naar avontuur omdat de thuisbasis beschermend was. Ik weet daarom zeker dat het geen vluchten is. Het is meer vanuit een veilige basis mijn onstuimige hart volgen. Ik zie het ook bij mijn kinderen. De een hangt weekenden in het bos, de ander slaapt het liefste op de manage. Ook bij mij rijst dan weleens de vraag: ‘Vinden ze het thuis wel leuk?’ Dan herinner ik me mijn mooie jeugd weer, altijd op avontuur. Mogelijk gemaakt door de veiligheid thuis. Iedere dag geef ik ze mee om hun hart te volgen en het avontuur, buiten de kaders, op te zoeken.
Als reizen een vlucht, is dat slecht?
Stel dat reizen een vlucht is, is dat dan slecht? Ik denk dat we allemaal stoeien met gevoelens, verwachtingen, angsten en dromen. De een stopt het weg, de ander pakt een fles wijn of drugs. Weer een ander bezoekt een therapeut of gaat op reis. Ik denk dat we allemaal weleens ergens voor wegrennen: voor demonen in ons hoofd en gevoelens die we (nog) niet durven te erkennen. Daarvoor is tijd nodig óf een reis (of een combi van die twee). Ik probeer antwoorden te vinden tijdens mijn reizen, mijn gevoelens te duiden, zodat ik er vervolgens naar kan handelen. Dus ik ervaar zeker vrijheid tijdens het reizen, maar bovenal is het mijn reis naar vrijheid. Om het vervolgens in kleine dingen te vinden, omdat ik mijn hart heb gevolgd. Volg je ‘m nog?